ادوین هابل و قانون او ( قانون هابل)

ادوین هابل و انبساط جهان

ادوین هابل (1889 تا 1953) دانشمند و اخترشناس آمریکایی که نقش بزرگی در وسعت بخشیدن به دیدِ فراکهکشانی بشر داشته است. او با کشف قانونی که به نام او قانون هابل نامیده می‌شود روشی عملی برای محاسبه‌ی فاصله‌ی تقریبی کهکشان‌های بسیار دور دست به دست آورد. او دریافت که بسیاری از توده‌هایی که به صورت سحابی‌ یا ابر در اعماق آسمان شب دیده می‌شوند نه غبار و گرد و خاک بلکه کهکشان‌هایی بسیار عظیم اند که هزاران یا حتی میلیو‌ن‌ها و میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارند و خود حاوی میلیون ها و میلیاردها ستاره‌اند. بنا به قانون هابل این کهکشان‌ها به سرعت در حال حرکت‌اند و  سرعت دور شدن‌شان از ما نیز متناسب با فاصله‌شان از ماست. یعنی هر چه یک کهکشان از ما دورتر باشد سریع تر از ما دور می‌شود. در واقع با این استدلال می توان گفت که تمام اجرام آسمانی در حال دورتر شدن از هم اند یا جهان در حال انبساط است. هابل در 64 سالگی و درست هنگامی که بحث‌هایی پیرامون نامزدی او برای دریافت جایزه‌ی نوبل به گوش می‌رسید درگذشت. نامگذاری تلسکوپی به نام او  کوششی بود برای تجلیل از این مرد بزرگ که به قول بسیاری، یکی از بزرگترین منجم‌های تاریخ علم و به ویژه منجمی بود که می کوشید پیوند میان علم فیزیک و اخترشناسی را مستحکم‌تر کند.