آیا مبتلا کردن من به کرونا ویروس انصاف بود

پس از حدود  چهل روز  مبارزه با بیماری کووید 19 ( از جمله بیست روز بستری شدن در بیمارستان که ده روز آن در حال اغما  سپری شد امروز پس از چهارده روز قرنطیه کردن خود در  زیر زمینی نامناسب  برای مبتلا نکردن دیگران،  با ریه های بسیار دردناک به خانه بازگشتم. آن هم به خاطر اینکه دیگران بی اعتنا به فاصله گذاری اجتماعی حقوق مرا زیر پا گذاشتند. من خیلی کم بیرون می‌رفتم و هرگز بدون دستکش و ماسک از خانه خارج نمی شدم.آن روز هم دستکش و ماسک داشتم و  در بانک نوبت گرفتم و تا نوبت من نشد از جایم در  صندلی های فاصله دار برنخاستم. ولی وقتی نوبت من شد و کنار تنها باجه‌ی بانک که کار میکرد ایستادم ناگهان ده ها جوان بدون ماسک و دستکش که ظاهرا آشنایی با کارمند آن باجه داشتند گرد من حلقه زدند و شروع به فریاد زدن برای نشان دادن آشنایی خود کردند و حتی داشتند از سرو کول من بالا می رفتند. چهار روز بعد علائم بیماری در من ظاهر شد و چون دیابت داشتم حتی با وجود نجات جانم توسط پزشکان، به ویژه فقیرترین و زحمت کش ترین قشر پرستاران، فکر نمی‌کنم به این زودی ها با این ریه های معیوب و با توجه به سن و سالم به سلامتی سابق بازگردم . آیا بیمار کردن انسانی که همیشه نگران ابتلای دیگران بود و هشدار می داد انصاف و مروت است.  امیدوارم در پست بعدی اگر حال و قوتی بهتری داشته باشم   ابتلای خود در بانک صادرات  و معالجه‌ خود در بیمارستان رازی را شرح دهم .